Nasıl da Ceset Kokar Elleri İnsanlığın

Çocukların payından yaşıyoruz neşeleri.
Acılara seyirciyiz,
Ölüme övgüler diziyoruz.
Ondandır anlımızda kan lekesi.
Ondandır; her sevişmeye durduğumuzda
ağlaması kundaktaki bebeğin.
Ondandır; yediğimiz ekmekteki kan tadı...
Ondandır; sevgiliye her sarıldığımızda solması elma tenin,
ve kokusuz durması yar koynunda memelerin.
Ondandır nidalarımıza kayıtsızlığı
suyun,
şarabın,
sevginin,
aşkın...
Yitip gidiyoruz orta yerinde hayat dediğimiz bu mezarlığın.
Kaldır başını ve bak!
Nasıl da ceset kokuyor elleri insanlığın.