Nasıl Çözülür Bu Girift Bilmece

Şairlerde tıkanma, mısralar mecalsiz.
Haber verir ulaklar çiçeğin sesinden.
Nergisler küskünmüş, gelincikler halsiz.
Ey sen fışkıran çarem aşkın nefesinden!
Ciğerlerimden ateş salarak sineme,
Istırapla içleri kan ağlayan şair öfkesinden
Vurguna gider gibi kaçıp sığınarak
Kalemi gömüyorum kan emmiş toprağa
Aşka ait son sözü son kez bağırarak
Zulmediyorum ilk kez güle ve zambağa!
Koylarımda çekingen mehtabın şulesi
Boşanır ay geceden, bozulmuş ki nikâh,
Zambak vadilerinde rüzgârların sesi
Ah eder vah eder; kâh ağlar, güler kâh!
Nasıl çözülür bilmem bu girift bilmece?
Cahillik edip sorsam işitirim bin ah.
Ova ıssız, şairler hala uyumakta
Olgun başak mısralar direnir zamana.
Gömdüğüm kalem uyur o kanlı toprakta.
Lakin aşkın şarkısı düşmüşken kemana
Uyanıp da duymalı, gelmeli imana.