Nasıl coşmaz yürek, nasıl gam çekmez.
Fırtınam dinmeden tufana düştüm.
Bin efsane olsa bir gerçek etmez.
Cahil iken piştim irfana düştüm.
Gönlü alçak olmak zirve insanda.
Eseri olmayan, bir yel cihanda.
Meziyet beyinde, arama kanda.
Aç açığı görüp üryana düştüm.
İcraat olmalı doğruysa hedef.
Aç susuz bitmeden olur mu keyif?
Recm adı altında bulanlar şeref.
Verilen can ile isyana düştüm.
Faydasız insana insan mı denir?
Muhannet ininde lokma mı yenir?
Sığırtmaç mert geldi, merde güvenir.
Namertler elinde bir yana düştüm.
Kayıt Tarihi : 22.12.2004 13:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Sığırtmaç](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/12/22/nasil-cosmaz-yurek.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)