Bulutlar umuda sarılmış sımsıkı yetim bir çocuğun hayalleri kaplar yüreğimi isyankar cümleler kuruyor aklım
Gözlerim onu arıyor nerde bilmiyorum hangi beynimin çıkmazında hangi amansız akşamın ağrın'da kimsesizliğimle üşüyorum
Bir sokak lambası altında. Pas tutmuş ayakkabılarım sisli gözlerim titreyen ellerim bir umudu daha gömme kalbimi yetim
bıraktın onu bırakma o kadar ihtiyacı var'ki gözlerimin sana boşuna dememiş atilla ilhan ben sana mecburum diye
Ben senin yokluğuna bile mecburum
Tek bir gülüşüne bile meçhulüm
Fukara yüreğimle Sevda okuyordum aslında kedersiz mektepte bir adını aklımda tutabiliyorum çünkü adın sevda tütüyor aklımda
Hani hatırlarmısın bilmiyorum ? bana seni dünyalar kadar seviyorum seni demiştin. Ben seni kıyamete kadar seveceğime söz
verip ant içmiştim senden başka kimsem yok gözlerim senden başkasını görmüyor
Seni tarif etsem edemem yediremem bunu kendime
Nasıl biri ?
Hayat dolu, biraz çocuksu, teni mermer gibi bembeyaz, utanınca yanakları pamuk şeker gibi pembe, gülünce yanağında oluşan
ömürlük bir çukur,saçlarında beyaz bir taç kısacası dünyalar güzeli bir prenses gözleri hani yıldızlara bakarsınız ya
parlayan bir yıldız olur onun gibi işte ve bir kez daha neden dünyaya geldiğimi anladım en güzel ilaç imiş sevgisi gönlüme
dilime dolanan sen o kadar zor'ki gece yarısı seni düşünüp uyumak sevgi bu kadar pahalı'mıydı ? seni sevmek bir günah
olsaydı ben o günahı işleyip cehennemde yanmaya bile razıydım şimdi aç kulaklarını iyi dinle kalbime koyduğum en büyük
düşüm sendin çünkü sen sonu olmayan uçurum gibiydin
Çünkü sen yarını olmayan dün gibisin
Kayıt Tarihi : 16.12.2020 02:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!