aklım,
seni çağırıyordu;
gel...
geel...
geeel...
diye diye
ve sen
duyup geliyordun
beynimin en ücra yerine...
beynim,
seni işliyordu
kıvrım...
kıvrım...
kıvrıla kıvrıla...
en küçük hücresine
ve sen
gelip duruyordun
gözlerimin en ücra yerine...
gözlerim,
seni arıyordu;
harıl...
harıl...
ister sev
ister darıl
ve sen
adınla yapışıp kalıyordun
dilimin en ücra yerine...
sen,
nasıl?
bir şeydin öyle
hep yanıyordun
gönlümün en ücra yerinde...
Fikret Turhan-Yalova,
09.04.2016
Kayıt Tarihi : 9.4.2016 10:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
yeter ki gel....

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!