Nasıl bir hikaye bu her yeri yara bere

Ne kadar didikledi
parselledilerse de ruhumu
yine de tek parça kalabildi

bunca zaman ya
yağmurdu hayat
kendi yağmasıyla yağmalanmış
yıkanmıştı

günahlarını ahlarını bırakıp selin akışına
tutunacağı bir dal bulurdu nasılsa

işte o çocuk büyüdü
senin günahının vebali
aşk günahsa
al sana bir aşk çocuğu
Tanrı tutardı elinden aşkın
bırakmaz dalgaların acımasızlığına

üzerlerinden geçen silindirin ezilmişliğiyle
pestili çıkan duygular da sürünürdü yerlerde

bu tokat küçükken vurulmuşsa geçmez acısı
dinmeyeceği gibi zamanla kalp ağrısının

nefret yeşili
grimsi yeşilimsi
zehirimsi
sinsi

içten içe
bulantı veren
mülevves
bulaşıcı
kahreden nefret

bir gramı bin aşığı kürek mahkumu eden
kimi zaman sen
kimi zaman ben

ya da o
ne çıkar

üzüm üzüm üzülür
buradan ta cehennemin kapısına kadar dökülür iplik iplik
koşar adım

günah
ve ah

bana verilecek rol dağılımda
oynardım seve seve gençliğini acılarını çekerdim sineme
seve seve

kalın bir karalama defterini geriye doğru çevirmek sayfalarını
acıdan başka ne verirdi ki
nasıl bir hikaye ki bu
her yeri yara bere

ne kolay değil mi saniyede genç olmak
salisede
yıkılmak hatırladıklarından

gözlerimdeki bastığın her tuştan ayrı sesler çıkacak
sen anlamayacaksın
inişli çıkışlı dalgalı volümler
sen bilmiyorsan
acemiysen
değilse parmakların marifetli

Tanrı bilir
kirpiklerini batırıp kanıma
yaz bi kenara diyorum

ruhumdan kalan son bir parça halen acılı
sen kalan
nefret yeşili

18/Mayıs/2013/Cumartesi/Bodrum

Yüksel Nimet Apel