Nasıl bir hastalığı var bilinmezdi

Nasıl bir hastalığı var bilinmezdi
Kendine hasredilen nefesin hancısıydı ve acıydı
Fevkalade garip bir yabancıydı, her yanında hüzün vardı

Ne akşamı ve ne de sabahı ayandı
Beklenmedik köşelerden çıkan korkunun tadıydı
Lakin hiç kimsenin korkmadığı zararsız bir canın adımıydı

Her uzvu titrerdi
Ve bazen salyalarını hiç yenemezdi
Cebinde hiç eksik etmediği bir ikinci sigarası onun canıydı

Kimseye sarkıntılık etmez
Ve hiç kimseden bir şey isteyemezdi
Ne verirlerle onunla yetinen haline muti olan serencamdı

Mazisini anlatamazdı
Sualler için şakındık yaşar kahkaha atardı
Bazı çocuklarda peşine düşer deli Hasan diye bağırırlardı

Hanımlar çok acırdı
Taze olarak ne varsa çocuğunu çağırırdı
Eline tutuşturduğu tabakla zavallı Hasana ikram yapardı

Garip bir özelliği vardı
Bazen aylarca görünmeyen bir insandı
Hiç beklenmedik bir zamanda çıkar gelir ve kahkaha atardı

Gidince de mahzunluk yaşanırdı
Kimdi, kimlerin akrabasıydı, hangi diyarın adamıydı
Asla bilinmeyen ve her geldiğinde kendi seyrinde giden candı

Kaybolunca gariplikler olurdu
Ya bir kaza ya da bir korkunun kapısı aralanırdı
Yaşlı amcalar ise büyük bir ihtimamla anardı ve niyaza başlardı

O zamanlar bilmediğim
Tuhaf bir kelime kulağımda kalmıştı
Meczup olması kanaatimdi fakat Hasan emmi kayıplara karışmıştı