Nasıl Baba Şiiri - Abbas Paksoy

Yaylalık diye, vardım kapına.
Önüme düşüp, götürdün Şam’a.
Akarı bakarı, dedin sana.
Bu nasıl bir babalıktır, baba.

İşe başladım, bozdun sözünü.
Gösterdin bana, gerçek yüz’ünü.
Nasıl bir kin bürümüş, gözünü.
Bu nasıl bir babalıktır, baba.

Senin derdinde, beni ezmekmiş.
Belalı başımı da, üzmekmiş.
Bütün işin, İblisle gezmekmiş.
Bu nasıl bir babalıktır, baba.

Ev yaptırdın, yolumu vermezsin.
Beni, evlat yerinde görmezsin.
Mevla’m da; Bana sabırlar versin.
Bu nasıl bir babalıktır, baba.

Bu dünyada, geçici bir fani,
Anan, Baban, Eşin nerde hani.
Böylemi yap diyor, Hakk’ın dini.
Bu nasıl bir babalıktır, baba.

Gardaşlar, ayra bayra çekiyor.
Düşmanlar, temaşeye bakıyor.
Benim özümüde, bu yakıyor.
Bu nasıl bir babalıktır, baba.

Paksoy’umu ezersen, sen böyle.
Nasıl? Baba deyim sana, söyle.
Mahşeri düşünsen, biraz şöyle,
Bu nasıl bir babalıktır, baba.