Nasıl anlatmalı ki sana..
Seni..
Gözlerimin önünde uçuşan,
migren parçaları gibi sesin.
Sesin, sessizliği yaran ikinci bir ses olmalı şimdi.
Duvarlara çarpan sevgin mi yoksa?
Ellerim ayalarıyla sana dönük,
İçlerini görebiliyor musun?
Kızıl bir rüzgar içinde,
Kokun yayılıyor.
Odaların içlerinde sesinden başka
Umutsuzluk var..
Bir rüzgar çıkacak orta yerde
Şeytan düğümlerine takacak,
Tüm olumsuzlukları..
Götürecek bizden uzaklara..
Artık ekmeğin bayat olmasının önemi olmayacak.
Yada yemeğin soğuk oluşunun..
Yine büyük bir devinimle çalacak plakta ezgiler,
Çocuklar açlıktan ölecekler yine,
Yine dayak yiyecekler sofralarında..
Ama ekmeğin bayatlığının
Yemeğin soğuk oluşunun önemi yok..
Bu gün o gün...
İbrahim KamışKayıt Tarihi : 23.12.2005 12:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!