Nasıl anlatayım bilmem,
Anlatamıyorum.
Sanki göğün yedinci katında,
Ulaşılmaz oldu...
Ne varsa, dağ taş,
Hepsi onu haykırıyor.
İçimde yankılanan adı
Durmadan söyler onu.
Yıldızlar sönse bile,
Rüzgâr onsuz hiç esmez.
Her nefeste doğar vuslat hayali,
Ama imkânsız bir heves...
Ellerim uzanır boşluğa,
Tökezlerim birden.
Yollar, yürümekle bitmez artık.
Ben kavuşmayı değil,
Beklemeyi sevdim bu ömürde.
Artık bir ışık gibi
Gönlümde kalacak hep.
mesakin-11/11/2025
Mehmet Emin Sakin
Kayıt Tarihi : 11.11.2025 01:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!