Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Ağlamaz Kendi Düşen
Bu kadar, nasıl beni etkiler...?
Olsa-olsa, güzelce bir esmer...!
Aslında zor geliyor söylemek;
Bu kadar zayıfmışım demek...!
Nasıl boşa gider bu beklemek;
Yazık üzüldüğüm, yazık kendimi yemek...!
Hani, bir kaya idi iradem...?
Hani, o set dinlemez öfkem...?
Kuvvetim, bir hiç oldu madem;
Çekil gönül, sen de, oldun yem....
Bir bilmez vefa, bir esmer için;
Kendin düştün, ağlama, bu senin suçun...
Erdal Sayıl
Sitem vardı dizelerde.
Gerekli cezayı kesmişsiniz zaten,,,
Hak etmiş demekki,,,
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta