Nasıl? Şiiri - Tahir Öztürk

Düşlerim beni yitirdi anne
Ve bir 'Hiç' düştü yüreğime.
Yeşile yataklık etmedi dağlarım
Uçurtma yüzü görmedi gökyüzüm.
Çocukluğum nasıldı benim
O zaman da böyle yaşlı mıydı yüzüm?
Hep eylüldü aylar
Hep hazandı mevsimler
Ve anladım anne
Bir insanı nasıl yitirirmiş düşler.

Yorgun akşamlar düştü payıma
Yorgun bir hayat
Yollar,işler,dostlar...
Koltuğumun altında bir ekmek
İş dönüşü.
Alnım terli,ellerim kirli
Hayır anne hayır!
Alnımın teri onurlu
Ellerimin kiri temiz
Ve anladım anne
Bir baba akşam evine nasıl dönermiş.

Bir kurşun süzülür gecede
Dertler siner yüreğime yavaş yavaş
Kan çekilir damardan
Taşlar üstüne yürür.
İnsan bir kez doğar anadan.
Ve anladım anne
Bir duvar nemden nasıl çürür,
Çiçekçi bir kızın elleri nasıl üşür
Gözyaşı yanaklardan nasıl süzülür
Ve anladım anne
Bir yiğidin üstü toprakla nasıl örtülür.

Sokaklar dar
Sokaklar karabasan.
Her yüzde bir sırtlan gülüşü
Ve gözyaşları timsahın.
Beklentisi yok gecenin gelecek sabahtan
Hangi güçtür anne
Kimdir bu
İnsanların mutluluğunu ayartan?
Ve anladım anne
Bir yiğit nasıl yıkılırmış aşktan.

Bu şehre sevda yakışmaz anne
Bana kalmak.
Boyasız ayakkabılarım yollara,
Gözyaşım yağmurlara vurmalı kendini.
Gitmeli anne gitmeli.
Ve bir gün toprağa nasıl girilecek bilmeli.
Anladım anne anladım inan
Bir insan nasıl girermiş toprağa
Ve nasıl yazılırmış mermere 'Ruhuna Fatiha'.