Nasıl? Şiiri - Nuray Şaşihüseyinoğlu

Sana, seni nasıl anlatmalı,
Hangi sözcüklerle başlayıp
Sana getirecek hangi yüklemleri kullanmalı?
Varlığınla özgürlüğe kanat açmışken
Yokluğuna nasıl katlanmalı?
Her ân yanında olmak isterken
Bir tek âna bile nasıl yakarmalı?
Olmalısın hep yanımda…
Dilimde türkü olan adın,
Değmeli, her yad ettiğimde kulağına.
Rüzgârlardan medet ummak değil istediğim,
Kokun, saçlarından akıp dolmalı ruhuma.
Gözlerim donuk resmine kilitli,
Özlem deryasını kutup denizlerine çevirmek yerine,
Gözlerine değdiğinde eritmeli içindeki aysbergleri.
Hatta gözden göze sıçrayıp tutuşan alev
Coşturup ruhumuzdaki volkanı
Kıskandırmalı Vezüv’ü, Pompei’yi.
Senin olduğun ufuklara dalıp gitmek yerine
Kaybolmalıyım gözlerinde.
Unutmalıyız zamanı.
Bir tek biz kalmalıyız o gözlerin çemberinde.
Ne başka hayal, ne başka renk girmemeli
Daldığımızda birbirimize.
Çekmeli gözlerimiz birbirimize varlıklarımızı
Tüm zerreleriyle.
Değmeli ellerin ellerime,
Bir zincir gibi bağlamalı beni kendine.
Elimde Dünya’yı tutmuşçasına,
Elime cennet konmuşçasına
Bırakmamacasına tutmalıyım ellerini.
Elerinden akmalı sevgin,
Gözlerinde ışımalı sevincin
Bir olmalıyız senline.
Bütünleştikçe çoğalmalı,
Çoğaldıkça erimeliyiz sevgimizde.
Sana, seni nasıl anlatmalı, biz olmaya hasretken?
Seni bizden koparamazken
Sana, seni anlatamam ki…
Her sen deyişimde biz çıkıyorsak,
Her sana dediğimde
Bize bir ışık demeti olarak akıyorsak
Ve koparamıyorsam beni senden,
Yok olmuşsak bir sevdada
İçinde olduğumuz deryayı ne kadar anlatabiliriz ki?
Her damlada biz varken,
Her damlada yeniden var olurken,
Seninle doluluğumu sıyırıp birkaç söze hapsedemem ki…..