Ah insanlar, insancıklar!
Yaşamları bir avuç yalan,
Sevgileri hileli, aşkları esassızlar,
Yürekleri baştan başa heyelan…
Herkes bir birinden bir şeylerin öcünü alıyor,
Bilmiyorlar mı sevmeyi,
Herkes aldatıp aldanıyor,
Öğrenmemişler mi içtenliği?
Lakin herkes kendini aldatıyor,
İntikam uğruna yaralıyor bendini
Herkeste bir başı boşluk,
İlişkiler oldukça adamsendeci!
Ve sonra,
Düşüyorlar dipsiz kuyulara,
Giriyorlar çıkmaz yollara
Akıbet, kaybettik ne varsa
Dostluktan sevdadan yana
Şimdi soralım kendimize;
Ne yaptık bunca değerleri,
Nasıl harcadık ve harcattık?
Nasıl çaldılar bizden usul usul her şeyi,
Nasıl vefayı ve sevdayı vefasızlığa kattık? ...
Kayıt Tarihi : 24.4.2008 15:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Bayhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/04/24/nasil-67.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!