Bir benmişim fazla olan hayatta
İstenmeyen hor görülen dışlanan
Bu yaşamda yük olmuşum anlaşılan
Şimdi nasılda mutlusunuz bensiz
İçiniz nasıl huzur dolu hayret
Sizi nasıl affederim söyleyin
Günbe gün ölüyorken çaresiz
Uzanan ellrim bomboş kalıyorlarsa
Ve gözlerimdeki ışık şimdi söndüyse
Her nefeste yalnızlığım büyüyorsa
Hızla çöküyorsa omuzuma kederler
Ve gülmüyorsa artık gözlerim
Sizi nasıl affederim söyleyin
Günbe gün ölüyorken çaresiz.
Kayıt Tarihi : 11.4.2012 01:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!