Nasıl Şiiri - Yunus Özerdem

NASIL
Yazıyorum kara kalem,
Gözümde perdeler uçuşurken.
Bir akşam vakti,
Bir anne,
Nemli gözlerle bekliyor yavrusunu...
Oralarda biryerlerde,
Biliyorum... görmesemde....
Boncuk boncuk gözlerle,
Tırmanıyor bir sübyan,
Teker teker ışıktan merdiveni,
Güneşe doğru...
Yüzü gülmekte,
Biliyorum... görmesemde...
En azından öyle olmalı,
Gülmeli yüzü,
Varırken Mevlasına....
Utanç bize kalsın bırak!
Sen affet bizi!
Yaşatamadık ki seni...
Yaşlanamadın dilediğin gibi...
Oynayamadın güle güle...
Evlendiremedik seni...
Olmadı evlatların sen gibi.
Kahkahaların kulağımda sanki,
Sanki bakıyor çakmak çakmak gözlerin..
Başımız yerde utanç içinde,
Bir avuç toprak atacağız
Mezar üstüne.
Helal edeceğiz hakkımızı sonra,
Edeceğiz etmesine de...
Sen affedermisin ki bizi?
Daha dün kucağımızda gezerken,
Şarkılar söylerken seninle,
Danslar ederken,
Nasıl yapacağız şimdi?
Nasıl güleceğiz?
Nasıl yaşayacağız?
Nasıl? Söyle!
Nasıl?