Nasihatname Şiiri - Necim Gül

Fitne bir ateştir yakar herkesi
Kıvılcımı küçük görmemelisin
Dinle bak ne diyor vicdanın sesi
Gördüğün ateşi söndürmelisin

Büyüklük sadece Hakk’a yaraşır
Kullara tevazu pek de yakışır
Kim ne yapar ise ona alışır
Kibirli hâlleri bırakmalısın

İnsanız sonuçta yaşanmaz yalnız
Yalnız kalamayız bir dost ararız
Kötüye uyarsak biz de yanarız
Kötü arkadaşı bırakmalısın

Kin tutma kimseye kin felakettir
İnsanı yücelten hep affetmektir
Diller tenler farklı özümüz tektir
Ayrımcılık nedir bilmemelisin

Hak ne ise onu söylemeli dil
Kurtuluş bundadır bunu böyle bil
Yalanı dolanı bir kalemde sil
Hakikati hak dost bellemelisin

Yetimler öksüzler eline bakar
Yoksullar garipler yürekler yakar
Nasihat fakiri nasıl tok tutar
Sıcak bir tas çorba göndermelisin

Adalet hak hukuk mülkün temeli
Şahitlikte yalan söylememeli
Selamet haktadır bunu bilmeli
Eğriyi büğrüyü reddetmelisin.

Rabbena hep bana desen olmaz ki
Adam sen de deyip gitsen olmaz ki
Neme lazımcıdan adam olmaz ki
Neme lazım deme karışmalısın.

Etrafta cahil çok aldırmamalı
Cahille cedeli sürdürmemeli
Durursan düşersin hiç durmamalı
Hak bildiğin yolda yürümelisin

Tembellik illettir söküp at onu
Cimrilik nefsinin sana oyunu
Hırsın azı bile pişmanlık dolu
Kanaatten ödün vermemelisin

Göçmen kuşlara bak hepsi göçüyor
Şu kervanlara bak uzaklaşıyor
Yapraklar yeşildi artık soluyor
Ayrılık dünyası alışmalısın

Danışmadan yapma önemli işi
Düşene vurur mu mert olan kişi
Taşı ısırsan kırarsın dişi
Baltayı taşlara vurmamalısın

Dayanma ağaca gün gelir kurur
Güvenme insana elbette ölür
İnsan ne ararsa illaki bulur
Bela değil huzur aramalısın

Zorlukla birlikte vardır kolaylık
Hep geceden sonra gelir aydınlık
Geç kalırsan neye yarar pişmanlık
Yarın deme hemen başlamalısın

Ağızdan söz çıkar bir iş halleder
Bazı sözler ise zehirden beter
Bu sözler boş değil bana kulak ver
Ölçüp tartıp öyle söylemelisin