Nasihatler Şiiri - Yavuz Erdin

Neden yerde gözlerin neden boynun bükük böyle.
Kaldır artık başını bir bak gökyüzüne.
Sonsuz güzellikleri yaşayacakken şu alemde.
Neden karartıp duruyorsun yüreğini sende.

Sanıyormusun ki sen kahrettikçe duracak dünya?
Sanıyormusun ki akan yaşlar olacak yarana deva?
Sanıyormusun ki birisi tutup seni kaldıracak ayağa?
Çaren yok,vakti gelene kadar katlanacaksın acılara.

Bu yaşa gelene kadar ne darbeler aldın sen.
Unuttun mu? Bir söz vermiştin kendine çok eskiden.
Geriye dönüp bakmayacak yormayacaktın hani kalbini?
Ruhunu parçalayacak birini yine buldun değil mi?

Doyamadın bir türlü açtın kalbini aptalca.
Yine herkesi kendin gibi sandın onca saflığınla.
Boğuldun derde kedere bir çıkmaz sokakta.
Yıksaydın keşke o duvarları aşamadığın anda.

İnanmıyorum bundan sonra beni dinleyeceğinede.
Daha çok heder olursun bu kafa ve bu yüzsüz yürekle.
Sen kendi değerini kendin bilmedikçe.
İsteyen tutup parçalar yüreğini böylelikle.

Bari bundan sonra az biraz mantıklı ol.
Burnunun dikine gitme ara çıkar bir yol.
Hiç olmazsa akıl al,bir bilene sor.
Yoksa bu kafa ile gidersen senin işin çok çok zor.