Nasihat mi, Musibet mi? Şiiri - Cihat Şahin

İnsanoğlu çok zalim, hem de epey cahildir
Üstelikte kel, fodul; artı birde gafildir!

Bir nasihat yeterken, her müstait akile;
Bazısını bin ikaz; sevk etmiyor makul’e.

Normal inse tek bela, verir belki dersini;
Anormale bin tokat; yaptıramaz tersini!

Ne söylesen yetersiz; arsız olan kula sen;
Yular taksan başına; sanma gelir yola sen!

Varsa küfr-ü inadi; hiç uğraşma boşuna!
Dönmez asla doğruya; çokta gitse hoşuna.

İhya olmaz tuz ile kokmuş ve de kokuşmuş;
Mütemerrid anut’a; düz ovalar yokuşmuş(!)

Geçmez adam dalaldan, değil ise hüdabin;
Uyar belki gerçeğe; olsa bir gün moda din(!)

Ahmak kısmı uyanmaz; dönse dünya tersine;
Zira herif anlamaz; normal nedir, tersi ne!

İntibaha gelmez o; gelse bin bir felaket;
Yoksa maldan bir farkı; ister isen helak et(!)

Sekeratta açılır, bazıların gözleri;
Uyandırır sadece; talkıncının sözleri!

Fayda etmez o telkin; uyansa da boşuna!
Zira Münker ve Nekir; dikilmiştir başına!

Rabbim o gün gelmeden, şuur lütfet bize sen!
Dünya, ahret yanarız; o nimeti vermezsen!

Cihat ŞAHİN
14.03.2011-İZMİR