Nasihat-ı Âşk Şiiri - Cengiz Okçu

İnsan var, akıldır bir başkasına
Kendi aklı olmasa da.
İnsan var, âşıktır bir başkasına
Kendi âşkı olmasa da.
Biri diğerinden farksız hayallerin
Bu hikâyelerin pürüzsüz anlatımında iki tünel var.
Biri diğerinin aynısı…

Ne var ki, akıl veririz bir diğerine
Kendi hikâyemsimizin aynısına.
Değil mi?
Başa gelen çekilmez olası gidişlerde
Anlatır dururuz aklımızın düşe-yarısını.
Akılızdır kendimizden daha akıllısına.
Zati öyle değil midir?
Hep bir başkasına verir insan kendi aklını
Ne var ki, kendi hikayesi şöyle köşede dursun!
Yoktur bile kendi aklında…
“Biz nerde hata yaptık” der dururuz en sonunda
Ve bir teselli gezer hep dudaklarımızda.
“Her son bir başlangıçtır.”
Dudaklarımızca…

Nasihat dilinde bir kibrit,
Kömür gözlerinden doğar.
Yüreğinde bir alev gezer.
Söylesene sevgilim biz kimleri dinledikte,
Ayrıldık…

Yoktur günlüğümde sayfası,
İçi boş, kâğıtsız, yapraksız, kalemsiz
Sensiz, bensiz, bizsiz…

Bizsizlik alır her duvarını bu zindanın.
Bizsizlik götürür bulutları,
Yağmurları, seni, beni…
İçi dolu hikâyeler yok gönlümde, dudaklarımda.
Ne akıl var verecek,
Ne de âşık var sevecek.
Biri diğerinden farklı mıdır da
Göremez kendi hikâyesini insan, bir başkasında?
İki tünel yok artık karanlığın bu yarısında.
Hangi yarısından bakarsan bak,
Bu dünya hep aynıdır.