Bir ananın ölümü
En az bir çocuğun ölümüdür
Taklitçi ve bağımlı devletler
Asla kata ilerleyemez
Klasik CHP’lilere söz anlatmak
Tahtadan paslı çivi sökmek gibidir
Kayıp olan tarih yazılır ama
Kayıp olan şiir yazılmaz
Ben dedemi seviyorum ama
Baş tahtasını okuyamıyorum
Benle dedem aynı evde yaşarız
Ama sanki başa diyardanız gibi
Ben dedemin yazısını bilmem
Dedem de benim yazımı bilmez
Eğer anlaşmak istiyorsak
Bir tercüman gerekliydi
Dedem kesilmiş bir ulu çınardı
Ben atılan bir tohum yetişen taze fidan
Dedem ile anlaşabilmem için
Kırk yıl birbirimizi beklememiz lazım
Ben derdim dede seninki eski yazı
Oda derki seninki gâvur yazı
Ben derdim yazının gâvurumu olur
Oda derki oğlum o yazı dilimi kopardı
Bir orta noktada buluşamıyoruz
Bir türlü, Dede’mle anlaşamıyoruz
Bunun yok mu bir izahı bir yolu
Ama Japonya bulmuş bu kolu
Japonca ile Latince’yi öğretilmiş beraber
Anlar çocuk, anlar baba ve anlar dede’ler
Ankara-01.07.2010
Tahsin KoçKayıt Tarihi : 26.5.2012 14:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!