Nasihat Şiiri - Birgül Dogan Öztürk

NASİHAT

zannetme ki kömür gözlerin,acıya yenilmeyecek çocuk..
pembe yanaklarından,çiğ damlaları düşmeyecek zannetme...
bir ömür hayatın sunduğu her çığlığa
korkuyla sıçrayıp,dönüp bakacaksın...!
En zor anlarında bir liman arayacaksın
anne dokunuşları ısıtmayacak eskisi gibi ellerini
seni terk edip giden o adama yanacaksın...
Yüreğini soğutacaklar çocuk...
kendini aşılmadık,çıkmaz sokaklarda bulacaksın...
izbe yollarda gölgen dolaşacak...
sen diye başkasından medet umacak,bir adama aşık olacaksın...
Nazım gibi sevmeyi öğreteceksin çocuk...
adın kainata büyük harflerle yazılacak...
Ekmeğini katık edeceksin,dostuna düşmanına...
sana kötülük edenlerin bir adım gerisinde duracaksın...
en büyük hırsların,kendinle savaşın olacak çocuk...
seni büyüten her sevdaya,annene eder gibi şükredeceksin...
acılar şehri istanbul'dan, sende geçeceksin...
bir sabah,üsküdar'dan bineceksin vapura...
aldığın her nefes için,eyüp sultan'da dua edeceksin...
Pierre loti'de,denizi seyredeceksin uzun uzun...
belki efkarlanıp,gizli gizli sigara tüttüreceksin...
büyümüşsün vesselam,ince belli bardaktan,koyu bir çay içeceksin...
öylece dalacaksın uzaklara çocuk...
öylece kalacaksın bir başına,hayatın avuçlarında...
belki içinden,inceden inceden küfredeceksin...
yalnızlık zor zanaat çocuk,yalnızlığının da hakkını vereceksin...
amansız bir hastalık gibidir aşk,o kaçtıkça sen peşinden gideceksin...
hayat yalnızca bunlardan ibaret değil çocuk,bunu en iyi sen öğrenip söyleyeceksin...
Mevlana gibi,döneceksin etrafında,her dönüşün anlamını bileceksin...
hayata tutunacaksın çocuk...
gidenlere hoşçakal diyebilmeyi,erdem edineceksin...
insan,kendine kattıklarıyla insan'dır çocuk...
insan olmanın bedelini,insanca yaşayarak ödeyeceksin...
Açmamış bir manolyasın çocuk..
dalından yaprağını koparıp atacaklar,can verdiğin tenini acımadan yakacaklar...
gözlerinin ferini söndürecekler,nefessiz kalacaksın...
ıssız,kuytu köşeler,evin yurdun olacak...
memleket koklar gibi,toprağa sarılacaksın...
aşk dileneceksin,o sahtekar dilenciden,küllerin etrafına öylece savrulacak...
yılmayacaksın çocuk,dağ gibi duracaksın...
siper edeceksin gövdeni,kurda kuşa,gerekirse kurşun yiyeceksin,yaşamak pahasına...
yılmayacaksın çocuk,bir başak gibi eğilip bükülmeyeceksin...
Unutma...
tükettiğin her nefeste,hayat seni yeniden,yeniden doğuracak...

Birgül Doğan Öztürk
bu şiir canım yiğenim Zeynep Yaman'a yazılmıştır