Ah babacığım
Dizinin dibine oturup seninle sohbet ederdik
Hayat bir okuldur kızım, derdin
İnsanlar mezun olur gider bir gün
Tuhaf gelirdi o zaman bu sözler
Gençlik işte varamıyor farkına insan
Güzel insan olmayı
İnsanca yaşamayı
Öğretti bana babam
Babam iyi insandı
Kitapları, okumayı severdi
İnsanlara güzel davranırdı
Fakirlerle ekmeğini paylaşırdı
Sevgi bir erdemdir, derdi
Çocukluğumun kuşları, kedileri
Bana öğretti sevgiyi
İnsanca duygularla yaşamanın,
Gönül zenginliğinin önemini
Babam, ruhu güzel insan
Kalp kırmadı hayatı boyunca
Konuşurken okşar gibiydi sözleri
Ah babacığım nerede kaldı güzellikler
Kayboldular birer birer
Sevgi dolu insanlar
Usumda kaldı söylediği sözler
Okuyan, konuşan, gülen babam yok
Neredesin ah…babacığım.
Kayıt Tarihi : 6.12.2014 03:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!