Geçip, giden gün ile takvimden düşer yaprak;
Kollarını açıp ta beklerken kara toprak,
Kıymetini bilesin yaşanılan her anın,
Tekrarı mümkün değil kaybedilen zamanın.
Paylaşılmayan ne ki şu üç günlük ömürde?
Kimler gelip de geçti, hepsi yatar kabirde…
Kul hakkı yedin ise yerin yoktur o katta,
Aklın başına gelir yediğin son tokatta.
Kanma dünya malına, kapılma boş hevese,
Görünen zahirîdir, aldatmasın vesvese.
Ne Tiranlar vardı, hepsi de oldu rezil…
Çok güçlü olsan bile fani olduğunu bil.
Çürüyecek bedenin atlas kefene sarsan,
Geride ismin kalır, insan gibi yaşarsan…
Nasihatim olsun bu sözümü dinleyene,
Söylenecek söz mü var kendini bilmeyene…
09.08.2012
Erman Ulusoy
Kırklareli
Kayıt Tarihi : 9.8.2012 20:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!