Nasihat Şiiri - Kemal Okumuş

Ne isyandayım ne de sitemde…
Sinirliyim daha evvel hiç olmadığım kadar hem de!
O kadar ki, ısırıp yanak içlerimi,
Kan tükürmek istiyorum insanların suratına.
Yaşamaya hakkım olmadığını öğrendiğimden beri.
Elimdekilerin, dilimdekilerin hatta yüreğimdekilerin,
Bir sokak yosması, kaldırım pisliği kadar,
Değersiz, yitik ve gereksiz olduğunu anladığımdan beri.
Tavsiye doluyum bu aralar öğrenmişliğimle.
Ders vermem gerekir aşkın çömezlerine.
Söylemeyiverin hissettiklerinizi tamı tamına.
Bu devirde kıymet parası olan yarım adama.
Sanma ki mecnunleyin sevdalar hala baki.
Ne görmüş bizden öncekiler ne tatmışlar ki?
Sadece aşk dediğin “tiryakiliğin” acısı payidar.
Gerisi yalan, dolan, hikaye ve amansız bir efkar.
Yoksa cebinde kıymetli kağıtlardan birkaç düzine.
Gömlek cebinin ardındakini sanma eşsiz bir hazine.
Kurut istediğin kadar sevgiliye vermediğin gülleri.
Çetele tut, yaz duvarlara uğruna uykusuz kaldığın geceleri.
Ya da avaz avaz haykır yüksek bir tepeden,
Yahut semadaki bulutlardan içine sığmayan sevgini.
Ne değiştirdin şimdiye kadar veya neyi değiştirebilirsin ki?
Sevda dediğin sürtük her yiğide yamanmakta.
Ateşte kalıp beden, damarlar cayır cayır yanmakta.
Tutuyor iken yoluna baş koyduğunun elini.
Farz ediyorsan her şeyi galebe çalmaya bunun yeteceğini.
Aşıksın demektir hem de noksansız.
Çünkü aptallaşmışsın sen besbelli.
Aşk dediğin aptallaşmanın öteki ismi.
Vazgeç desem kifayeti yok elbet bilirim.
Geçebilseydim bunları söylerken ben vazgeçerdim.
Sürgündedir mantığın ve gecedir dostun hası.
Bırakmak ne mümkün, bir başka bu işin havası.
En ehili öğrenci hesabı, yarımşar porsiyon,
Hatta en azından, en ucuzundan tatmak tattırmak.
Fazlası bulantı yapıyor, kalp çarpıntısı da cabası.
Yoksa bir yerde az biraz meteliğin,
Gelecek de pek ışıltılı göz kırpmıyorsa sana,
Seviyorum demeyi aklından bile geçirme asla1
Nasihatın ötesi musibettir ne desem de!
Yap da gör arkadaş, beni kale almazsın istesem de!
Gelir çökersin yamacıma bir gün elbet.
Dert ortağım olursun işte benim canıma minnet!