Nasihat Şiiri - Yusuf Kılıç

Kusur ile doldum taştım
Ettiğime bende şaştım
Çok insanla ahbaplaştım
Görmedim sözünde duran

Pek azaldı doğru sözlü
Beşin üçü ikiyüzlü
Hiçbir kusur kalmaz gizli
Vurulur yüzüne karan

Boşa emek gider selde
Bir nasihat dinle gelde
Sermayen olmazsa elde
Hep bozulur ahbap yören

Dersin ki baba mirası
Olursan hakkına vasi
Olan ebeveyne âsi
Cehennemlik olur şer’an

İnsanlıktan olan aciz
Komşusunu eder taciz
Hak katında olur haciz
Hatır kıran, gönül kıran

Arayan bulur muradın
Hakkı bilir iyi kadın
Olur cehenneme odun
Kocanın yüzüne duran

Böyle yazdı İncil, Zebur
Günahkarı sıkar kabir
Çok belayı önler sabır
Emreyledi yüce Kur’an

Rabbisini bilen kişi
Eksik etmez gözden yaşı
Hiçbir keder görmez başı
Hak’kın rızasına eren

Baba ahı geçer taşa
Ana evladına maşa
Yumurtadan çıkan kuşa
Kimdir bu hikmeti veren

Elinden kuşu uçurma
Ömrünü boşa geçirme
Fırsatı elden kaçırma
Giden günü bir gün aran

Özleşmeyen aşımışsım
Cahil gövde başımışsım
Günah yükü taşımışsım
Oldum on vagonlu tren

Muhammed Mustafa öncüm
İşe yaramayan goncum
Sakın sakın deme gencim
Göz kırpmadan gelir sıran

Aç olmaz dünyada gözü
Allah için doğru sözü
Nurlu olur eli, yüzü
Hayır yola kanat geren

Serin eyle yorma başı
Ayağından alma yaşı
Kıymetin bilmedik kişi
Tez kocar kendini yoran

Doğruyu Kur’an ayırdı
Nebi’m hadiste buyurdu
Ne yeri olur ne yurdu
Bir kimseye kara vuran

Putperestler nerde n’oldu
Cennet yaptı gülü soldu
Kaç kere boşaldı doldu
Nuh Tufanı etti ören

Hatır gönül bilmez zaman
İyi buğday, kötü saman
Doğru ahlak sağlamayan
Bozuk ise yanın, yören

İnsanoğlu benzer güle
Ömürde çekilir çile
Er, geç ulaşır menzile
Şaşılmayan yola giren

On birin meyvesi koruk
Ayağıma giydim çarık
Çifte gittim elde sırık
Oynadım tarlada horan

Ellisinde geçmez sözün
Altmışında tutmaz dizin
Söz dinlemez oğlun kızın
Yetmişinde işin boran

Ömür yürüdü durmadı
Gönül menzile ermedi
Gülyani gönül kırmadı
Bağışlandı sille vuran

Dünya bahçe insan güldü
Kimler gitti kimler geldi
Bir gün derler Gülyan öldü
Gelecektir sual soran