Nasihat Şiiri - Murat Arıcı

Adın gibi bahtın kara mı bilmem?
Eylülle birlikte kar yağmış başa.
Çok şükür, gözüm tok; elinden almam.
Koşturup durursun gördüğün işe.

Saymakla tükenmez sıfatın fazla.
Kelam düşer dilden binlerce nazla.
Gidersen bu yolda hep aynı hızla,
Yazı bitirip de dönersin kışa.

Âlimler, arifler gelip geçtiler.
Etrafa her zaman ışık saçtılar.
Vade tamam oldu hepsi göçtüler;
Senin de ismini yazarlar taşa.

Bilgiyi paylaş ki bilenler artsın.
Bilmeyen, gömleğin’ yakasın’ yırtsın.
Yarı aydın olan kendini tartsın.
Getir cehaletin sırtını tuşa.

Sevgi tohumundan fide yapmazsan,
Gururu içinden söküp atmazsan,
Yârin kapısında gece yatmazsan,
Çok uzak kalırsın bir hilâl kaşa.

Bir pozluk zamandır senin yararın.
Derin düşündükçe olur zararın.
Belli et, ne ise hemen kararın;
Sonra pişman olup yalvarma boşa.