Nasihat Şiiri - Güler Kocagil

Sen bana anlatında her şeyi
Ben yazmadım bir tarafa
Renkli manzaralar kondurdum tuvalime
Güneş hep yükselirdi tepelerin ardından bir ırmak akardı aynı tepeden
Aşağıdaki köye doğru
Koyun otlatırdı çobanlar
Okulu vardı köyün birde minaresi
Çatısız evleri
Birde ormanı vardı ötede
Ağaçları türkçe kitaplarından alıntı
Kuşlar vardı gökyüzünde
Kanatsız başsız
Bir çizgiden ibaret

Renkler öylesine canlı
Her şey onca gün,güneş
Boyalar taşmış çizgilerden
Öyle ya sınır tanımaz fırçalar
Sınır tanımadığı gibi çocuk ruhunun

Sen bana anlatında her şeyi
Ben yazmadım bir tarafa
Yine çizdim hep bildiğim gibi
Yine güzel yüzler çizdim tuvalime
Güzel gözler,gösterişli elbiseler
Çiçekler verdim ellerine
Alladım pulladım ince, kırılgan bedenleri
Yüzlerine yansıttım aynı kırılganlığı
Nazif gülümsemeler hep gülümsemeler
Hep
Gülümsemeler
Ayakları yoktu olsa da basmazdı
Renler öylesine canlı
Her şey onca gün güneşti

Ne oldu
Tükendi boyalar
Yok artık tualinde tek bir resim
Yağmur vurdu aktı renkler
Karıştı birbirine
Ne oldu

Sen vazgeçtin anlatmaktan ya
Ben anladım
Bir karakalem çizdim
Ama yalın …..
Ama gerçek
Sen göremedin

Büyüdüm
Şimdi ben anlatıyorum
Karlı tepelerde varmış
Bir kibritle yok olurmuş ormanlar
Çobanlar aslında ağıt yakarmış
Ağlatırlarmış kavallarını
Kısacıkmış ömrü kuşların

Allayıp pulladığım yüzler
Aslında nede çirkinmişler
Renkler ve o renkler
Sadece gökkuşağında varmış
Ve bir an varmış
Sonra yokmuş
Ne hep beyaz ne hep siyah
Birde gri varmış

Bir kalem al
Çiz resmini
Bırak öylece dursun
Renklerini hayat kondursun…..