Nasiatname Şiiri - Esat Anık

Yüz verme arsıza pundunu bekler
Ansızın tepene çıkar demişler.
Meyletme kişinin görünüşüne
Hercai hemen de bıkar demişler.

İnsanın iyisi cihana değer
Şerefli yaşamak ne zormuş meğer
Ayıyla muhabbet eylersen eğer
Ayılığı tutar yıkar demişler.

Özünde arif ol her lafa dalma
Erenler yanında lakayıt kalma
Allâme kesilip bilgiçlik kılma
Sözünü ağzına tıkar demişler.

Nadan ile dostluk kurma boşuna
Sırtından hançerler bakmaz yaşına
Sırrını söyleme taşır eşine
Neyin var neyin yok döker demişler.

Kendi işini gör bırakma ele
Kendince lâyıktır dikeni güle
Rakibin gerçekten çelikse bile
Pek bilek demiri büker demişler.

Ukalâ cahilin geveze tarzı
Ar-namus neyimiş bilemez dürzü
Eksiğini bilen akıllı terzi
Kendi söküğünü diker demişler.

Esadî bunları söyledi diye
Vermezler dünyayı ona hediye
Tüm bunları yazan; İşte bu! diye
Söz çıktığı dili yakar demişler.