Nas ve Yazgı Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

NAS ve YAZGI
İçimde bir telaş var
Arazlarından anlamıştım
Boşuna koşturulacak olan hayatı
Kan, diz yarası ve bilek damarlarımda kireç
Tırnak uçlarımsa avantası
Hep koştum,
yazgıma,
kara in mi
Yahut gökyüzü gibi sade ve berrak
Sere serpe sürünerek ve yahut
Koşar adımlarla,
Giderken yazgıma,
Arafta kalmak, eziklik duygusu,
Kimsesizlik.
Ya da şükürsüzlük !
Masum,
Bir o kadarda gaddar
Boğazımda nefesimi kesen bir seri katil gibi didinen ama bir türlü meydana çıkamayan bir kelime
Sanki elleri boynuma dolalıdır
Hep bundan kaybettim
Hep söyleyecekken susmaktan
Enseme yüzyılların yapıştırdığı genotip bir kader yaftası, sirayeti hak!
Hâk mı?
Muamma!
Şeb-i Yelda
Şeb-i Arus,
Her şeb-i sitem ve isyan
Kaderin resminde kanla, terle, küfle sarılı bir buhur,
Rab emretti, kader diye yaz
Evren tecelli eder
Susar boynu bükük şekilde Nas!