Nartanem Şiiri - Müjdat Çiftçi

eyy gözlerine kurban olduğum yarim,nartanem
senki gönlümün arazilerinde,yüksek inşalarda oturan,
senki kalbimin kuytularında sakladığım biricik aşkım,
sana olan hasretim neden bu kadar hüzünlü?
başka bir meşguliyetim yok burda,
zamanın nasıl geçeceğini bilmiyorum..
nartanem ben seni düşünüyorum..

karmaşıklıkların ortasında,üzüntülerim;
sevince dönüşmüyor eskisi gibi,
artık müzik dinlemekten şiir yazmaktan sıkıldım,
aklıma farklı olan sadece sen geliyorsun,
zaman hızla geçerken,ilerdeki mutlu günleri düşünmek,
sabır veriyor bana..

benki senin ellerini tuttuğumda,
bırakmak istemeyen yalancı çocuktum.
hayatın yanında.
aslında bir hayatım bile yok,
zaten alıştım buna,kimseler bilmez ne yaptığımı,
ben burda özlerken beni özleyişini,
bişey daha farkettim,
sen olmayınca canım yok,yaşanacak anım yok..!

yine nöbetlerdeyim üşürken kalbim,
yokluğuna alışmak istemiştim ama olmuyor,
alışamam yokluğuna,alışamam ıssızlığına,
nartanem; alışamam sensiz olmaya.

şimdi yanında olmak isterdim,
nefesini tenimde hissetmek,
saçlarını koklamak,gözlerine dalmak,
ve seni yaşamak...!

yağmurlar yağmaya başladı üzerime,
ve aldı götürdü bütün pis anılarımı,
şimdi bana kalan tertemiz aşkım,
saf düşüncelerim ve sen,
sende bu hayatta yanımdasın,ve hayatı kazandık.
şimdi uyandım, bitti artık bu rüya..