Narsistin Kurbanı Şiiri - İrem Aslan

Gözlerin hayalimde bir uçurum ,
Uçurumsa düşüp öleceğim diyordum
Korkuyordum ,zorluyordun,biliyordun.

Ellerin hayalimde bir umudum
Düşlemesi bile ürkütüyordu,ürperiyordum
Anlıyordum,anlar gibi yapıyordun.

Saçların karmakarışık bir orman
Baktıkça içinde dokunuşumu seziyordum
Kaçıyordum,kovalıyordun

Sözlerin ümit oluyordu yalan diyordum
Alevi serinliğinle kapattığını görüyordum
Yine Hoşuma gidiyordu,biliyordun
Dinliyordum.

Martı seslerini sevdiğimi
Dostlarımı öğreniyor,özgüvenimi görüyordun
Hayatımı,sevincimi beğeniyordun
İzleyip ,kaydediyordun ,biliyordum.

Ya sonra;

Gökyüzü maviyse,beyaz demeyi
Onayladığın her şeyin tersini
Gözlerinin ardını,ellerinin ağırlığını dahi
Saçlarının alacasını,sözlerin en yalanını
Riyanı gözüme sokmaya başlıyordun.

Haklı olduğumu defalarca anlamıştım
Serseri bir rüzgarın gözlerimi körlediğini
Aslında kalbimin kalbine,benliğimin benliğine
Sevgimin kişiliğine denk olmadığını anladım

Bu kez öfke duymadım zorlamadım kendimi
Bir balığın ağaca tırmandığını hiç görmedim ki
Çöplüğe alışmış kargayı çiçek bahçesine alıştırmanın
İkna etme çabalarımın hayal kırıklığımı örtme telaşından olduğunu
Geç anladım
Bir narsistin kurbanını kandırmak için sergilediği performansı
Ayakta alkışladım.

Tebrikler !
Gittim bizden
Kendimi seçtim
Bizi görmediğimden…