Narsist Kadın Şiiri - Sevgi Keske

kızılırmağın kenarında uzanan bir bağ,
zaman kaçı gösteriyor, bilmiyorum hangi çağ…
kışlar gelmiş, yazlar geçmiş bağlarda,
koruk koruk salkımlarımla yeşermiş bir dağ…

bağ bozumunda dalımdan aldılar beni,
küflü küfelerine dolduğumda, oldum sandım…
olgun salkımlarımı bozdular,
bıraktım kendimi ayaklarına,
ezdiler…ezdiler…ezdiler…
kabuklarım soyuldu,
şerbet tadında şıralar akıttım havuzlarına…
doldurdular toprağımdan olma küplerine,
götürdüler, serince mahzenlerine,
bekledim…bekledim…bekledim…

her yılda bin maya büyüttüm müzmin duruşlarımda,
kırk kere binbir hâle büründüm müphem çalkanışlarda,
kâh acıdım kâh tat idim damaklarımda…
yüzdü içimde birçok çirkin ördek yavrusu,
gözyaşından lezzet aktı damarlarıma,
küpümde küpe taktı acılar kulaklarıma…

bilmem ki ibre kaçı gösterene dek uyudum,
kaç yüzyılda yıllandım habersizim…
uyandığımda, uzun boyunlu bir kuğu gördüm,
karşımdaki aynada,
kuğu, dönüştü yüz yıllık uykudan uyanmış,
şarap tadında bir kadına,
sarhoş oldu kadın, bir hoş bakarak,
kendini doldurduğu cam kadehten içtiği yuduma…

05.03.2010