Paranoyakça takıntılıyım sana
Şizofrenice seni yaşıyorum yokluğunda
Hasretin ateş olup yanarken bağrımda
Sense narsizmin doruklarında
Megolomanizmi sonsuz yaşayabilmek için ruhunda
Arkamdan atıp tutup satıyordun beni
Üç beş güzel kopliman uğruna...
Çok kibirlisin çok
Nedeni güzelliğin mi bilemem
Hep küçük dağları ben yarattım havasındasın
İnsanlar etrafında tahaf yapsın istiyorsun
Sevenlerini üzebileceğini hiç düşünmüyorsun
İstediğin hep pohpohlanmak hep pohpohlanmak
Dünyanın merkezi ben, çekim gücü ben olayım istiyorsun
Nasıl bir “ben egon” var anlayamıyorum
Ama sende farkındasın ki
Kalbimi çok kırıyor beni üzüyorsun
Ruhumu sanki bir oyuncağınmış gibi hırpalıyorsun
Artık çok kızıyorum kendime
Gönül verdiğim için senin gibi sevgi fakiri birisine...
Kayıt Tarihi : 15.9.2009 16:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bana mi oyle geliyor bilmiyorum ama narsist o kadar.cok insan var ki... Narsist, megoloman sevgilisi olanlara ithaf ediyorum...
TÜM YORUMLAR (1)