Narsist Şiiri - Zeynep Karacaa

seni görüyorum
içindeki çocuğu
onun hayalerini
neye ihtiyaç duyduğunu
bana geliyorsun
nedenini bilmeden
ellerimle çiziyorum
sınırlarını
çok yaklaşırsan işte duvarlarım
bir tuğla alsan
üç tuğla koyarım
kale'mde yalnız bir çocuğum
ama şefkat beklemiyorum

seni görüyorum
içindeki çocuğu
aklınla oynuyorum
bu en sevdiğim huyum
seninle ilgili değil
kendime tutkum
biraz hırçın
biraz yaralı
güçlenirsem
belki adam olurum

.z