Narman 1983 Şiiri - Kadircan Keskinbora

Bin Dokuz Yüz Seksen Üç yılı,
29 Ekim’i 30’a bağlayan gece
Erzurum ‘da olamamıza rağmen
Gece ılık ılıktı o mevsimde
Ama sabahı?

Sabah yedi suları
Yatağımı,
Biri ayak ucundan,
Digeri başucundan
Yakalayan iki azman
“Kalk artık” dercesine
Belki de “geber” dercesine
Sallıyor, sallıyor, sallıyor
Sallıyor, sallıyor, sallıyor.

Can havliyle mi, refleks mi?
Bilmem ne denli bilincli
Merdivenleri ucarak
Yari ciplak,
Otelin cikis kapisina

Arzin ofkesi kudurmustu
Bir hava taarruzu sonrasi
Koylerin manzarasi
Bu sefer taarruz yerdendi
Yerin derinliklerinden.

Onlarca, yuzlerce kucuk
Onlarca, yuzlerce buyukbas hayvan
Ya o guzelim atlar!
Bellerini kiran
Koca kutuklerin altinda
Onlarin da iri iri acikti gozleri,
Galiba;
Olumun dehseti
Butun canlilar icin ayni.

Ambulanslarin sirenleri
Yaralilarin sevkleri
Enterasan yaralanmalar
Cesit cesit ruhsal reaksiyonlar
Dikis, tampon, atel, turnike

Binalarda oturulmuyor,
Yenmiyor, yutulmuyor
Jiplerde uyuyor
Usuyor, usuyorduk
Ilikler usuyor,
Kan donuyor
Ogreniyordum
Ogreniyorduk
Gerceklerin acisini.

Bin dort yuz kusur insan
Ben yapmistim otopsilerin bir kismini
Midem sirtima yapisiyordu,
Miden agzima yapisiyordu
Ben, ben,
Ben nasil dayaniyordum.
Dokuzuncu ayinda
Gencecik bir hamilenin
Gozlerini ben kapamistim.
O anin dehsitinin sakli oldugu
Guzel yesil gozlerinde
Yasama istegi vardi;
Biraz kendisi icin,
Cogu bebegi icin.

Olum zamani degil ki,
Mahser meydani kurulsun
Hersey, hersey
Dursun hersey
Hemen dursun....

Yuz onyedi ceset dizilmis
Bebek, eriskin, kocamis
Yurekleri paralayan
Bir fotograf karesine
Sigdirilan bu dehset,
Yilin fotografi secilmis.

Yeter!
Dur dedim sana
Hersey dursun, hemen dursun
Hersey eskisi gibi olsun.

...............

Nerdeee!

...............

1983 Yilinin 30 Ekim’i
Unutulmamali,
Unutulmamali,
Unutulmamali.