Narkoz Şiiri - Özlem Akşit

Olmazsa olmaz dedi hekim
Ağır olacak faturası bu onulmaz derdin
Derinlere ince ince gitmeli narkoz
Hücre hücre kanamalı her bir derdin...
Tâ derine inmeli ki söküp
Getirebilsin biriken varsa içindeki geçmişin
Canlandırabilsin yeni bir hayatı
Yeniden tazelik verebilsin.
Girince damardan usul usul zehir
Yükseldi bir yeşil bulut boğazımdan
Yayılmaya başladı
Ağzımda tanıdık bir buruk tat , tuhaf...
Aynı tat sanki aynı kederden mayalanan
Sonra zehri dinledi her bir damar
Sağırlaştı seslere yorgun kulaklarım
Hükmü bitmiş her davada ikinci tanık
Çaresizlik içinde ve âna itaatkâr.
Ardından sesler de siliniverdi
Sonrası yeşil bir yol, serin
Sonsuz boşluk...
Kimsesiz değişik bir sonsuzluk
Çatırdadı bir mavi çınar ortasından göğsümün
Kırıldı dört bir yana saçıldı dallar
Kustukça sökülüp geldi göz göz baldıran zehir
Şakaklarımdan boşaldı oluk oluk ateşten bir nehir
Bir süre isyan etti içre bir yaşam ağrısı...sonra geçti
Bir ışık süzülüp geliverdi penceresinden hayatın
Yeni bir başlangıca hazırlanan umutlu gözlere
Nihayetinde dedi ki hekim
Gördün mü gidilen o yeşil yolda yine tektin
Oysa ömür tek kullanımlık eşsiz bir hediye
Lakin aklında kalsın bugün bu an ve bu resim
Kimseye verme bir düşünceyi bir emeği
Hak edilmeyen değerli bir kalbi
Unutma.
Her bir soluğun benzersiz ve eşsiz
Dönüşsüz tek bir yol daha var, varın gidin
Ve seni var eden senin de var ettiğin
İçinizdeki eşsizliğin değerini bilin...