Narkoz Şiiri - Kenan Tortum

Söylenecek çok şey var aslında..
Tozlu raflar gibi yüreğimin köşesi.
Yılların yalnızlığında esir tutulmuş harfler..
Püf desen, bütün kelimelerim dile gelecek.

Sanki gizemli, kayıp bir şehir yüreğim.
Her sokağında senden kalma izler..
Yokuşunda, bayırında eskimeyen nağmeler..
Terkedilmiş, unutulmuş, yokluğa mahkum gibi.

Varmıyor dilim, yemin etmişcesine suskun.
Gülmüyor gözlerim, gülsede, yalandan ve durgun.
Dozajı yüksek narkoz konuşturur belki beni.
Bendini yıkan sular gibi çağlar, dilimden akar kelimeler..

İşte ozaman, kimse duramaz sözlerimin karşısında.!
Dalga dalga akar ve hıçkırıklarla dinlersin sadece.
Neden sustun bunca yıldır diyemezsin bile, anlarsın ve ağlarsın.
Narkozun etkisi mi bu, yoksa gerçeğin isyan ettiği firar mı?

Aslında tozlanmış kelimelerimle mutluydum.
Her gece sırdaş gibi konuşurduk, dertleşirdik.
Beni terk etti ya duygularım, aktı gitti özgürlüğe.
Ben yine yalnız, yine suskun ve yine aşksızım.

Ha olur ya bir gün, talihim döner, yüzüm güler.
Geçmişte ne varsa siler atarım, aşktan gayrı ne varsa..
Beni anladığın o vakit; ruhumdaki prangalar sökülür.
Savrulur ruhum gökyüzüne, neşeli çocuk gibi.
Ayaklarım yerden kesilir, bahtiyar olmuş gibi.