Derinliğimin üstünde kanatlarımı açmış uzunca boyardım siyahı ki
sendeliyor bir insancık öte denizde düşe düşe hedefe
boşlukların arasından iyice gerilerek ve yukarı da bakarak elbet şaşırıyor kıymetsizce
ki zaten renklerin öbesiydi o gözün gördüğü
zannetme eğiktir vicdanı hızlı olana kaybederken
süzülen inceliğimi zaten bana sordu turunculuğumdan değildir demiştim ona.
betonarme üstünden haddimin sınırları yine düzensiz yanan lambaların aksine üstümüze doğru geliyor
sonunda bizi içine alacak gibi dehşetengiz bir siyah ama korkakça bir zaaf boşuna
ki biz içine girince hissetmeyeceğiz ağırlığını kuşkusuz,
pisliğin kanını çıkarttı oracıkta akıttı sezgilerini her yere kımıldarken bilinçsizce
ürkmeyiniz zamanı azalıyor hasta olan turuncunun biraz üzülüyorum aslında gitmesini isterken
ve şehrin sesleri onun sessizliğine bürünürken tılsım saçarak sislerin arasından.
Kayıt Tarihi : 18.6.2016 01:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!