Narına Yakılan Düşlerin Şarkısı

japon gülünün altındaki al düşleri
karalara çalmış zaman insafsız
akıp giden saatlerde seyreden
yıldıran bir yeknesaklık
limanlardan kalkan gemilerin
ardına sığınan son bakış
hüzünlere saplanmış
eller havada asılı
taşa kesmiş yılların ardından
dökülüyor yağmurlar
göz pınarlarından
damlalar sağanak

dile vuran kızıl öfkenin alazına vurulan zincir
epriyen yüreğin isterik kahkahalarına karışırken
mavi bir kuş
almış kanatlarına isimsiz kahramanını düşlerin
uçuyor güneşe
…güneşe

ruha çöken gecenin kuytularına vuran ışık
dönülmeyen bir ufuktan gösteriyor yüzünü
ölü bir rüzgarla kopup gelen
bir kelebek çırpınışı…inceden
gizemli bir öykünün son sözcüklerine dokunup
efkarlı bir akşamda söylenen şarkıya vuruluyor
kristal kadeh
kırmızı şarabın ekşimsi tadı dilde
kekremsi bir yudum
şerefe

“nihavent makamında gir yüreğime
yan yeniden dağlanan bağrımda
şiirlerin büyüsünde doğsun deli düşlerim
özledim”

harında yanan her günün ardından
bir şarkı asıldı darağacında
birlikte söylenen
lal olmuş dilden tek söz çıkmaz artık
bir deniz kabuğunun içinde geçer zaman