üşüyorum soğuktan değil
yalnızlıktan üşüyorum...
uzun kavurucu yaz gecelerin de
yabancılığına;
misafir oluyorum yüreğimin
ve suskunluğunun ortasına
attığım sandelyeden
acılarını dinliyorum
yeşil gözleri buğulu kristal bir çiçek gibi
narin sevgilinin...
çocuksu bakışların içersinde
çoçukca heyacanlanarak
neredeyse elle tutulacak
hale gelmiş acılara aldırmadan
düşler sokağına girdim
yaz ortasında alevler içinde
üşüyorum tir tir titriyorum
yalnızlıktan...
yüreğim küsüyor bana
aynadaki gözler
yorgun mağrur ve küskün
sevgiliye aç aşka hasret...
bakarım ben sensizliğe gecenin en deli vaktinde...
Kayıt Tarihi : 4.8.2009 16:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!