Bir rüzgara kapıldım amansız, acımasız, apansız, ansız, yok öyle soğuk falan değil aksine sıcak, Notos’un nefesi sanki; ama çok daha yakıcı..
Değirmeni döndüren yel gibi değil, ayrılıkları döve döve çoğaltan bir el gibi acı mı acı..
Biz de olan bir şey yok, biz de hiçbir şey yok.. Yokluğun bağıranda rüzgara kapılmış gidiyoruz, soluksuz öpüşmelerin sarhoşluğu, amansız yokuşların yorgunluğu, karmaşanın kalabalığı, anlamsız kelimelerin kabalığı eşlik ediyor bize, içimizde ta derinlerde bir yerde yeniden eskiye, eskiden yeniye dönen çıldırtan bir sancı..
Kokusunu çalmış her çiçeğin, uykusunu bölmüş her yüreğin, kanadını kırmış her kelebeğin, bizden bize bir şey bırakmamış adına aşk denen o yabancı..
Çıkmaz sokaklara açılan pencerelerde, hüzünleri evlere kapatıp üstüne kapanan kapılarda, dıştan içe kendi gövdesini sararak büyüyen, büyüdükçe öz dikenlerine bata bata canını yakan ve ruhunu kanatan güllerde; bize dair bir şey yok adına aşk denen o yabaninin heybetinde..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta