Nare Şiiri - Esra Nizam

Ağlama Nare…
Sevilmediğine inanıp boynunu bükme.
Sevgisizlik ölümden daha soğuktur.
Göğsünü sıkıştıran kalbine merhamet et.
O,benden sana emanet...
Başka türlüsüne dayanamazsın sen.
"Nereden biliyorsun?" deme!
Acının bütün inceliklerini en sevdiklerim öğretti bana.
İyisi mi,sen beni suçla!
Nefretinde boğ beni!
Kırılmışların en keskini ol!
Acıma bana!

…

İnan bana Nare…
Bilirsi, ben hiç kıyamazdım sana.
Düşlerine küsme diye gittim.
Yıkmamak için gittim Nare.
Sen kendine kavuşasın diye gittim.
“Sen çekip gittin diye
ben daha mı iyi oldum aptal?” diyeceksin.
Evin sessizliğini çatlatan acılar çekeceksin.
En ihtiyacın olduğu ana bir “ben" bırakmadığım için
beni asla affetmeyeceksin.
Şimdi anlamayacaksın,biliyorum.
Ama vakti geldiğinde hak vereceksin.

…

Benim gidişim bir kaçış değildi Nare.
Paramparça hayatımdan seni korumak adınaydı.
Sen sanacaksın ki
benim kapımı başka sabahlar çaldı.
Oysa ben senden gittiğim gece
eşiğinde bıraktım cesedimi .
Yine de acın hafifleyecekse çarmıha ger beni.
Yahut ben,yar ağacında asayım kendimi.
Ölümün adı sen olursan,
Azrail bile en eşşiz sevgiliydi.

…

Hayatım boyunca inanmış bir çocuktum ben Nare.
İnanmam gerekenlere de inanmıştım,
yüzünü bile görmemem gerekenlere de.
Tuhaf bir çocuktum yani.
Yaramaz, serseri, alaycı.
Kimsenin avucuna sığmayan bir çocuktum.
Koşmayı severdim ama durmayı bilmezdim.
Vazgeçmeyi bile yanlış öğrendim.
Her defasında kendimi terk ettim.
Mutluluğu,
morluklarımı makyajla kapatırken öğrendim.

…

Sen bana benzeme Nare…
Sen benim gibi olma diye gittim ben.
Bende sana dönemeyeyim diye
öldürdüm bütün ihtimalleri.
Korktum Nare.
Kendi kırıklarımın seni kesmesinden korktum.
Sen en derinlerimi gördün.
Senden önce kimse bakmadı oraya,
kimse inmeye cesaret etmedi senin kadar.
Sen içimde yer değiştirmeyince,
ben varlığımdan istifa ettim.
Aklın bende kalmasın.
Senin acından başkasını helal bilmedim.

…

Affetme beni Nare...
Gitmem ihanet değildi.
Kalsam nefesin kesilecekti.
Ben seni öldürmemek için gittim .
Kendimi gömmek pahasına.
Birazdan mezarımın dibine çöker,
kendi ruhuma okur, ağlarım.
Canıma değsin diye bir sigara yakarım.
Parmaklarımın arasından
kaçak bir kül parçası düşer yere.
Toprağımda sesinin rengine benzeyen çiçekler filizlenir.
Sen güzel yaşa Nare.
Ben ölümü,sen incinme diye seçtim.

...

/Beni Affet Nare…sessizliğe ömrüm yeter sandım/

00.48
5Aralık2025