Narçiçeğim Şiiri - Gökmen Çebitürk

Kaç kere söylenir,
Kaç kere dinlenir Narçiçeğim?
Bıkmaz mı insan tüy biter de dilinde,
Kendi kendine söylenir...

Yerle göğün kavuştuğu yerde
Kambur dağını biz doğrultmadık mı?
Üzerine yedi kat köprü kurup,
Yedi düvelin kimden sorulduğunu
Birlikte haykırmadık mı?

Baykuşun avazına dilde,
Dikenin sivriliğine gülde,
Seherin acısına günde,
Yalnız ben mi hüzünleneyim?

Dilimde ateş, bağrımda kıvılcım,
Yanıyorsam Narçiçeğim...
Ağlama halime, gül!
İstemem un ufak kül bırakırım ardımda,
Bilir misin?
Külden nasıl da zuhreder gül...