Mevsimlere meydan okuyan bir nar çiçeğiydi sevda… Çiçeklenmiş dallarıyla ölümsüz aşkların yazılmamış tarihiydi. Bağrı yanık topraklara verdi çektiği acılarıyla, köklerini… Kurak geçen yazlarda güneşi sever cıvıl cıvıl dalları. Uzun kış gecelerinde gözyaşıyla vurulur düşleri sonsuz kere. Dalgın baharların mevsiminde umutsuzluk oturur, sürgün veren dallarının gölgesinde.
Sonbahar sevdası saklıdır içinde oysa… Güleç yüzüyle sevdalı meyvelerini yalnız sonbaharda verir nar çiçeği… Kim bilir kaç sevdayı ağlatır aşka dair düşleri. Tek derdi varolmak yaşam kavgasında ve o bir damladaki hayata ulaşmak. Tabiatı dinlemekten başka çaresi yoktur ki, zamansız bir kavuşma zaten hercai çiçeklerini soldurur.
Özlemleri sever nar çiçeği, uzak bakışların hasretiyle yandıkça güzelleşecektir nar taneleri. Yaşanmamış her özlem tadılmayan bir renk olacaktır çiçeklerinde. Sevda kederlerinde çiçek açan dallarıyla, uzanır bulutlara. Hangi vakit yaban eller uzanırsa sevdalı kollarına, dikenleriyle korur kendini. Vesselam zordur nar çiçeği sevdası, ağlamak kadar.
Utangaç gülüşleriyle sonbaharın en tatlı kızıdır, kırmızının en güzel tonudur nar çiçeği… Uzatır saçlarını sızlayan sevdalara, beklemekten başka çaresi yoktur. Gitmek ister çokça… Köklerini toplayıp eteklerine, ormanı gezmek ister. İstedikçe kökleri sarılır toprağa, serin çimenlere darılır özlemi… Çiçekli saçlarını göğe kaldırır, masum bir bakışla bir damla yaş bekler gözlerine. Rüzgarın hüzün şarkısını dinler o vakit. Bilir gelecektir beklenen ve özlemektedir özlenen. Lakin yine de dayanamaz bazı bazı küser yaza, sızılı dalları.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
