Nar Kırmızı Yaprağa Şiiri - Cengiz Özkan

Seninle olmanın sevinci; (sanırım kendi sevincim bu)
Taşar her zaman nehir bentlerinden,
Dalına uzanarak aldığım elmanın
İçindeki kurt misali; gün yüzünü
Ha gördü ha görecek

Suyun önü hasretinde bir bostan
Resm ediliyorsa sevincimin müjdesinde
Ne diyebilirim ki ben şimdi?
Hı ne diyebilirim?

Bunca mutluluğumun göletinde mi yüzdürmeli seni?
Ve seninle değilken senle yaşadığıklarımı
Dalınan manalı bir göz alır getirir bana.
Mutlaka getirir seni.
Neden!
Ayak direnme bu yola?
Buna ne demeli şimdi?

Zaten yüreğimden nehirleri boşaltırım deryalara.
Zaten ummanda badı sabah olurum yelkenine.
Kesin açılırsın o zaman sen de
Bu mavi sonsuzluğa.

Artık bir kenara bırak korkularını.
Renk renk
Geceyi süsleyen havai fişeklerimin sesi;
Sağır ederse herkesi...
Geceyi
Bebeleri
Efsuni gülücüklerim
getirir sana.

Bir yapboz parçaları gibi birleştiririm düşlerini her an,
Saçlarındaki milyonlarca nazar boncuklu yıldızlardan.
Bendeki kanı bu bilesin.
Kan kırmızı güller kuruyacak vuslat defterinin arasında.
Düş değil bunlar.
Gerçeğin ta kendisi.
Göreceksin!
Gerçeğin ta kendisi....

Kesin bu yaza çıkacak bütünlüğe,
Ak duvaklı yeşil yaşam
Nar kırmızı yaprağa...

Hadi ne olur şimdi daya sırtını bana
Baş ucundayım senin
Seninle daha çok güçlüyüm şimdi
Ama
Bağışlayalım bu mahkumları sevincimize

İşte!
Şimdi seninle…..

Cengiz özkan