Nâr-ı Meçhul Şiiri - Fatima Ahmet

Nâr-ı Meçhul

Karanlığın saçlarını tararken,
Yüreğimdeki mehtâbı ararken,
Sessizce yaralarımı sararken,
Ay ışığı gözlerde fenâ oldum.
Kaybolduğum demde yâr-imi buldum.

Meçhûlde sûretine vuruldum
Zülfün ile âlemlere savruldum
Ben bir tek aşkın nârında kavruldum
Ay ışığı gözlerde fenâ oldum.
Kaybolduğum demde yâr-imi buldum.

Bir semâzen gibi döndüm cihânı
Ey çeşm-i siyâhım yaktın canânı.
Sînemde okundu aşkın fermânı,
Ay ışığı gözlerde fenâ oldum.
Kaybolduğum demde yâr-imi buldum.

Yıldızları güzel yapan geceydi
Muhabbetin satırımda heceydi
Bâharın nergisi gibi inceydi
Ay ışığı gözlerde fenâ oldum.
Kaybolduğum demde yâr-imi buldum.

Gökkuşağının rengine boyandım
Aşk nağmesinin ahengine kandım
Mahmuri mâh-ı nûrîn ile uyandım
Ay ışığı gözlerde fenâ oldum.
Kaybolduğum demde yâr-imi buldum.

Seherin mehiyle menzile vardım
Ben yalnız bu gönülle ona yâr-dım
Uhrevî aşk ile dağları yardım
Ay ışığı gözlerde fenâ oldum.
Kaybolduğum demde yâr-imi buldum.

Fatima Ahmet
..17.10.2025..