Nar-ı Kalb... Şiiri - Ersan Cuma

Hayallerimi kurcalarken seni bulmak için terkedilmiş beni buldum, yıkılmış ben... Her şeyini kaybetmiş ben.

Artık bana bakışlarını çok iyi anlıyorum. Hüsrana bürünmüş bakışlar; mutsuz, umutsuz, fersiz ve çaresiz.

Bana iade ettiğin bir şey var sanki. Ben, ben değilim artık; hüviyeti kaybolmuş bir cenaze misali yenik, sensin bu yüreğimin iktidarı! İster yönet, ister çökert, istersen de bu kalbime bir çelme tak..?

Biliyo musun aşk aslında bulmacaymış çözdüğün an biten. Aşk bir şekermiş aklında hoş bir tat bırakıp giden. Aşk, aşk delilikmiş 'Ulan bunu da mı yapacaktım? ' dedirten. Aşk bir bakıma hatıraymış maziden kalan, seni yaşatacak olan. Aşk ölürken can çekişmekmiş -işte ben âşık oldum...-

Şimdi gönlümde bir ateş yaktım senin sözlerini yakıyorum, yeminlerini yakıyorum. Uğraşma boşuna söndüremez soğuk gözyaşların. Sönerse bir gün bu ateş, yüreğimdeki küller imzan olacak bu buruşuk kağıda..¿

Ben artık yoruldum duygularım hamladı, bak şu gördüğün “serseri” sana ne kadar ağladı...