Nar ı beyza Şiiri - Birol Çelik

Belliki sende sevmişsin arkadaş
Seninde nazenin yüreğinde nar-ı beyza
Ve kalınlaşan ızdırab çizgileri alnında

Belliki sende beklemişsin sevgiliyi
Alacakaranlığında mehtabın
Seninde düğüm düğüm düşünceler
Dört bir yanın
Belliki sende görmüşsün
Maverada akan aşk nehrini
Dudaklarında virdi zeban olmuş
O gül ismi

Sende şahenşah yapmışsın sevgiliyi
Taç giydirip başa koymuşsun tahta
Sende şahikasında ağlamışsın aşkın
Seninde gözyaşların
ceyhun olup delmiş
gamze yüklü yanakları
Dokunmamış
silmemişsin

Sende
sende garipçe sevmişsin arkadaş
Bir senin haberin olmuş sevginden
Birde dört duvarın
Sende de bir bilinmezliğin nedameti
Bağlamış dudaklardaki kelimeyi
Seni seviyorum demek istemiş
sende diyememişsin

Sende ufuklarda tutmak için
Sevgilinin elini
Uçmak istemiş uçamamışsın
Seninde gönül cepkeninde
dilberinden bir ince bakış var
Bakışla dokunan acı bir nakış var

Seninde boynun başaklar gibi bükük
Başaklar gibi sararmış benzin
Ruhunda kara bir sevdanın kamburu
Doğrulmak istemiş
sende doğrulamamışsın
Bitirmek için dertleri
Diyarı terk demişsin
Elinde sevda hançeri
Ölmek istemiş
sende ölememişsin

Sende sarhoş dalgalara yelken açmış
Sefinesi alabora olmuş kaptansın
Gönüllerin seraskerisin
Sevmek istemiş sende sevememişsin

Sende beklerken bir dest i maşuk
Seninde karşında duran hep
Ağuş u ağyar olmuş
Sende sevgiliden sevgi dilenen garipsin
Ne sesini duyan olmuş
ne gören göğe uzattığın elleri
Seninde kanla büyüttüğün güller
gülizar olmuş
Bir gül vermek istemişsin sevgiliye
Seninde
güller
elinde
solmuş