Nar-ı Aşk Şiiri - Senanur Erdevir

Azizim;
-"Yakar bu aşk seni" diyorsun da
Benim yüreğim zaten cayır cayır yanmış,
Akdeniz'i yüreğime serpsende sönmez bu ateş.
Şu nar-ı aşk beni bitirmeden, âcilen vazgeçmeliyim bu hata sevda'dan.
İşte, tam Vazgeçtim diyorum
O bedi' ve efsunlu sesinden bir kuple şiir mırıldanıyorsun
Yine beni sermest ediyorsun.

Seni sevmek, dünyanın en güzel sesinden şiir dinletisi gibi birşey.
Bazen öfkeleniyorsun sözlerime, biliyorum.
Basıyorsun vaveylayı, sitemlenerek şiir okuyorsun
Kırılıyorum.
Bazen de âsude bir şekilde okuyorsun,
Bahuzur veriyorsun içime
Sevinçleniyorum.

Bir bakışın can verdi
şu kurumuş şiir topraklarıma.
Buralar yangın yeriydi evvelden
Şimdi ise çiçek bahçesi mısralarım, sâyende.

Seni düşünmek ne güzel şey
Benim medar-ı sürur ve ferah'ım,
Âzizim,
En kıymetlim,
En değerlim,
Benim şiir denizimin en güzel kıyısı,
En sevgilim,
Ey sevgilim.

Öyle bir işlemişsin ki yüreğime
Söküp atamıyorum bi türlü
Azizim'siz cümleler kifayetsiz kalıyor,
Sensiz kalıyor Azizim.
İstemsizce sirayet etmişsin
ömrü hayatıma.

Mütenahi bir sevdadır bu
Rabb'a duyduğum aşk gibi,
Beşeri bir aşkın İlahi Aşk'a dönüşmesi gibi,
Leyla ile Mecnun gibi,
Tahir ile Zühre gibi,
Şair Bey ile Şaire Hanım gibi.

Bizim de bir hikâyemiz var
Her şiir de bahsettiğim gibi.
Bir Şaire varmış, gurbetten gelmiş.
Özlemini ve acısını kimseye anlatamıyormuş.
Bir Şair çıkmış karşısına,
-"onun şiirlerinden bir tek ben anlarım" demiş.
Biri aşkından ölmüş, biri de aşkının peşinden şiir çöllerinde harap olmuş.
Sonumuz hayrola Azizim
Sonumuz hayrola.
Bu aşk;
Ateşe değilde Cennete vesile ola
Vesselâm.